از فرط روسریهای افتاده، باید سر به گریبان برد یا چشم به زمین دوخت.چارهای نبود،نگاهم را به شنهای س
اکنون در این روزگار به ظاهر آرام، «غاده چمران» با لحنی شکسته، داستانی روایت می کند
گریختن خانه به خانه به هر جان کندنی که هست ، ادامه دارد.