حاج قاسم سلام!حتماً شنیدهای که آنچه در کودکی آموخته میشود مثل نقشی است که برسنگ حک میشود و تا پایان عمر همراه آدم می‌ماند. مادربزرگم میگفت ما هر چه داریم از پر قنداق داریم و چه درست میگفت.
گاهی اوقات در دوران کودکی یک سلام، یک لبخند و یک جمله محترمانه یا یک اخم، یک ناسزا یا یک سیلی، مسیر زندگی آدم را برای همیشه عوض میکند. آدمها در کودکی برنامه زندگیشان را یاد میگیرند و در طول عمر آن را به کار میبندند. و راستش را بخواهی حالا که خوب فکر میکنم، من اولین احترام اجتماعی را از چند دانشجوی مبارز و اولین بی‌احترامی را در قالب یک مشت توی سینه‌ام از یک شاه‌پرست در سن 10 سالگی در میدان خراسان تهران دریافت کردم و درست از همان زمان بود که فهمیدم باید به دنبال راهی بود که از این تحقیربگریزم و امام آن راه را به من نشان داد.