هیچ یک از کسانی که برای استقبال آمده بودند، نمی‌شناختم؛ چهره‌های جدید، آدم‌های جدید. بعد از خوش و بش توی مرز، ما را متوقف کردند. با سرود جمهوری اسلامی ایران حال خوش‌تری دست داد. از خوشحالی با تمام وجود اشک می‌ریختم. دوباره به زندگی برگشته بودم.
از طرف کمیته آزادی اسرا به ما خیر مقدم گفتند و اتوبوس‌هایی که اسرای عراقی را با آن به مرز آورده بودند، حرکت کردیم. آن‌ها پیش از ما مبادله شده بودند. آن‌ها را توی اتوبوس‌ها دیدیم، با چمدان‌هایی پر از هدایا. اما ما آنقدر هیجان‌زده بودیم که حتی خودمان را با آن‌ها مقایسه نکردیم که آن‌ها با این ظاهر خوب به کشورشان می‌روند.
اصلا به این چیز‌ها فکر نمیکردیم. فقط شادی و خوشحالی بود و شور و هیجان ورود به کشور و آزادی از زندان‌های عراق که در اوج ناامیدی دست داده بود.