این کتاب روایتی واقعی از نبردی چندروزه در شمال استان حماه سوریه ست تمام شخصیت‌های داستان حقیقی هستند

جهان گفت:«قاسم رفت» و عشق گفت:«قاسم آمد.» من و همگان،حرف عشق را به رسمیت شناختیم، آمدنش را باور ک

.

ماجرا از آنجایی شروع شدکه در صبحگاه26آوریل 1988 نیروهای مقاومت حزب الله با نفوذ به منطقه هارداو درجن

از خاطرات جنگ اسم می‌بری؛ صحنه‌های زیادی از عملیات مختلف از جلوی چشمهای «اصحاب کریمی» می‌گذرد؛

(انرژی اتمی) روایت یحیی نیازی از حال و هوای انرژی اتمی (مقرّ لشکر ۱۷)، یکی از کمین های جزیره مجنون و

« اسارت در هور» روایت دو خلبان هوانیروز است از عملیات بدر ؛ روایتی از سه روز اسارت .

لو رفتیم؟ شاید هنوز نه! -بچه‌ها! شما را به خدا صدا نکنید. شاید هنوز لو نرفته باشیم! آتش سنگین روی ما

در این کتاب خاطرات همسر شهید حسین شایسته فر، از زندگی مشترک و دوران باهم بودن آمده است.

ماجرای کتاب از آشنایی اکرم باقری با همسرش آغاز می شود.

شهید علی تجلایی به عنوان نماد مقاومت در روزهای محاصره سوسنگرد شناخته می شود. او از فرماندهان سپاه اس

.

چند سطل شربت درست کردیم و به آن هایی که از ناحیه شکم مجروح نشده بودند، دادیم. بعد به اتاقی که من مسئ

شهید حسین املاکی در شب عاشورای حسینی ۱۳۴۰ در روستای کولاک محله از توابع شهرستان لنگرود دیده به جهان

یک شب که از در آمدی تو، گفتی «مادر برات آزادیمو از خدا گرفتم. فردا می رم جبهه.»

بعد از دو ماه که همه در انتظار عملیات بودند، باران شدیدی بارید که باعث طغیان رودخانه شد. پل‌های ارتب

بچه های غواص با چشم‌های نمناک به حاج قاسم نگاه می‌کردند.این حالت، نمایشی بود از دل‌شکستگی غواص‌ها.

چهل‌و‌دوروز از رفتنش می‌گذشت و طبق گفته خودش سه روز‌و‌نصفه‌ای دیگر باید منتظر می‌ماندم.

می‌دانم بروجردی آن‌جاست. می‌خواهم او را نصیحت کنم. من فرمانده دمکرات این منطقه هستم.

بانوی قرن؛ روایت مادرانه شهیدان حسن، عباس و امیر اسماعیل زاده منتشر شد.

توی عملیات فاو یکی از بچه‌های غواصی زخمی شده بود و مدام تماس می‌گرفت: «شفیعی حالش خوبه؟»

میگویند: «جبهه آنجاست که عمو حسن آنجاست. » عمو حسن یکی از پیرمردهای کمیاب سرزمین ماست. پیرمردی که

کتاب «شهید غلامرضا رضایی» شماره بیست و سه از سری مجموعه کتاب های «یادگاران» است که به خاطرات خانواده

ستاره های کوکب، روایت مادرانه و شیرینی از زندگی بانو کوکب اسکندری مادر شهیدان حسن، علی و رضا مظفر اس

زمین گلی و خیلی لیز بود. هر چند قدم دو یا چند نفر نشسته بودند و ما را به جلو راهنمایی می‌کردند: بروی

روز و شبی از پاییز پرتنش 1401 بر من نگذشت که از خودم نپرسیده باشم ؛ اگر آقای حاج قاسم سلیمانی در میا